Kokuların Renk ve Özelliklerine Göre Sınıflandırılması:
1. Beyaz (Çiçekler)
2. Sarı,
3. Yeşil,
4. Güllü,
5. Baharatlı
6. Aldehit
Bilim insanları çevrelerindeki şeylerin, fonksiyonlarına, kimyasal yapısına veya ilgi diğer özelliklerine uygun bir şekilde tasnif edilmesinden hoşlanırlar.
Sınıflanma, daima bir öğrenme aracı olup, yaşadığımız dünyaya belli bir düzen getirmenin de yoludur.
Koku evreninde, parfüm hakkında bilgi sahibi olmaya istekli olan kişiler sıklıkla bahsedilen ve atıfta bulunulan “parfüm aileleri” gibi kategorilere rastlarlar. Kabaca modern ve geleneksel olarak yapılan bir sınıflandırmanın yanı sıra çiçeklerin rengine göre bir sınıflandırma yapmak da mümkündür.
Özellikle çiçek kokuları hem tüketici cazibelerini hem de esin kaynağı oldukları çiçekler üzerindeki hatırlatıcı güçlerini(her zaman gerçek içerikler değil)temel alırlar. Bu sebeple, çiçek grameri, yalnızca yıldız oldukları parfümlerin daha iyi anlaşılması için yararlı değildir. Aynı zamanda, inceliklerini keşfetmek isteyen, yeni başlayan parfümörler için de güçlü bir öğreticidir.
Klasik bilimden esinlenen parfüm, yorumlama, ayrıştırma ve kendi terminolojisinin oluşabilmesi için çok sayıda veriye sahiptir.
Koku terminolojisi tıpkı, periyodik tablo gibi konu ile ilgili teorisyenlerce geliştirilmiş bir organizasyon biçimidir.
En popüler referanslardan biri “beyaz çiçek kokuları” grubudur.
Renk kodlaması kolaydır: beyaz çiçekler, tüberoz(sümbülteber), portakal çiçeği ve yasemin gibi beyaz çiçek kokularından oluşur.
Ortaklık, beyaz çiçeklerin paylaştığı bir madde üstünden yapılmaktadır ve bu maddenin adı: indol olup, beyaz bir kristalin maddesidir.
Bazı çiçekler diğerlerinden daha fazla indoliktir.
İndol
Turunç çiçeğinde daha az varken, sümbülteberde mentolün yanı sıra çok net bir indol kokusu vardır.
Roudnitska; bütün hoş kokulu malzemeleri iki temel gurup olarak sınıflandırır ve onları “balsamik”,”aromatik” olarak ayırır.
Roudnitska, güçlü kokulu çiçeklerin çoğunu kendine has bir gruba ayırmayı tercih eder:
1. Gül,
2. Menekşe,
3. Yasemin ve
4. Portakal Çiçeği.
Ancak bu kategorilerde bazı ilginç çakışmalar da vardır. Nergis; turuncu çiçeklere yakındır. Tuberose yani sümbülteber de yasemin sınıfına dâhildir.
Bazı çiçekler “yeşil kokulu”; karanfil gibi bazı çiçeklerin de, onları baharatlı kılan bir bileşenleri vardır.
Aslında, 20. yüzyılın ilk yarısından itibaren klasik karanfil kokuları düzenli olarak karanfiller üzerine, öjenol ve gülün bir kombinasyonu üzerine inşa edilmiştir.